Hiperoksalurija (povećano izlučivanje oksalata) može nastati zbog
povećane produkcije oksalata (primarna hiperoksalurija) ili zbog
povećanog unošenja i apsorpcije oksalata ili njihovog prekursora
(hiperoksalurija digestivnog porekla).
Uzrok nastanka
Nasleđe
je autozomno recesivno. Hiperoksalurija digestivnog porekla nastaje u
stanjima poremećene apsorpcije u digestivnom traktu (Chronova bolest,
resekcija ileuma i dr) kada se apsorbuje oko 40% oksalata iz hrane,
umesto 12%, koliko je normalno.
Klinička slika
Oksalatni
kamen je ubedljivo najčešći (oko 40%). U kliničkoj slici nastaju bolovi
(bubrežne kolike), krv u mokraći (hematurija) i urinarne infekcije.
Izmokravanje jednog ili više kamenčića, izgrađenih od kalcijum oksalata –
nije retko. U ovoj bolesti kamen se ne obnavlja, raste i ispunjava
unutrašnji sistem oba bubrega. Kako se bubrežna funkcija smanjuje, opada
izlučivanje oksalata koji se sada odlažu u različitim tkivima, sitnim i
srednjim krvnim sudovima (koronarni krvni sudovi, u plućnim alveolama,
bubrezima, mozgu).
Dijagnoza
Postavlja
se na osnovu anamneze, kliničke slike, objektivnog pregleda,
laboratorijskih nalaza, ultrazvuka, radioloških nalaza (nativna grafija,
intravenska urografija).
Lečenje
Povećan
unos tečnosti je osnovna mera u lečenju primarne hiperoksalurije. Kamen
koji se javi rano u detinjstvu vrlo brzo oštećuje bubrežni parenhim.
Kada bubrezi otkažu, primenjuje se lečenje dijalizom i transplantacijom
bubrega. Kod hiperoksalurije digestivnog porekla ishrana je sa manje
oksalata i manje masti. Primenjuje se holestiramin koji vezuje žučne
kiseline u crevima i time smanjuje apsorpciju masti. Primenjuju se i
druge opšte mere za lečenje bubrežnog kamena (povećan unos tečnosti).
