Frakture temporalne kosti mogu biti direktne ili indirektne, mogu da
zahvate spoljašnji ušni kanal, mastoidni nastavak ili piramidu
temporalne kosti i mogu biti izolovane ili kombinovane.
Uzrok nastanka
Frakture
temporalne kosti su česte u saobraćajnim nesrećama, a izolovane
frakture nastaju u slučajevima udarca u bradu ili povrede donje vilice.
Klinička slika
Najveći
značaj imaju frakture piramida. Prilikom povreda piramide razvijaju se
opšti i otološki simptomi. Opšti simptomi su znaci traumatskog šoka,
znaci komocije (potresa) ili kontuzije (nagnječenja) mozga i znaci
povećanog intrakranijalnog pritiska.
Otološki simptomi zavise od
mesta prolaska frakturne linije. Pri longitudinalnim frakturama
piramide javljaju se sledeći simptomi: krvavljenje iz spoljašnjeg ušnog
kanala, krvavljenje u srednjem uvu, nagluvost. Longitudinalne frakture
piramide obično nisu praćene paralizom facijalisa, mada se ona ponekad
sreće i to kao posledica hematoma u ovojnici živca.
Pri
transverzalnim frakturama piramide, javljaju se ispad
kohleovestibulumske funkcije, paraliza facijalisa, hematotimpanon
(plavičasta bubna opna). Oštećenje kohleje je obično ireverzibilno, dok
se ispad vestibulumskog dela vremenom popravlja, a manifestuje se
povraćanjem i vrtoglavicom. Paraliza facijalisa se javlja u oko 50%
slučajeva. Pri poprečnim frakturama može da se javi izliv krvi u bubnu
duplju, bez povrede bubne opne.
Dijagnoza
Postavlja
se na osnovu anamneze (heteroanamneza), kliničke slike, otoskopskog
pregleda, ispitivanja funkcije kohleovestibulumskog aparata i
rendgenografije.
Lečenje
Lečenje
zavisi od težine povreda centralnog nervnog sistema i opšteg stanja
bolesnika. Pruža se prva pomoć bolesniku, a ne smeju se vršiti nikakve
manipulacije u spoljašnjem uvu (ne sme se ispirati uvo, odstranjivati
koagulum i dr). Dalje lečenje se sastoji u borbi protiv šoka, potpunom
mirovanju, ordiniraju se antibiotici. Kada se smire simptomi traumatskog
šoka i znaci oštećenja centralnog nervnog sistema, pristupa se
otološkom lečenju. Povrede spoljašnjeg uva zarastaju obično bez
posledica. Ukoliko postoji opasnost od otogenih komplikacija, indikovana
je operacija (mastoidektomija ili radikalna operacija).
