Koje bolesti može uzrokovati:
Piogene infekcije:
izazivaju uglavnom sojevi E. coli koji se nalaze u mikroflori zdravog
ljudskog organizma. Oni su uglavnom oportunisti – budući da normalno
žive u crevima čoveka, izazivaju bolest samo uz određene preduslove, ako
dospeju iz creva u neke druge organe i tkiva.
Najčešće piogene
bolesti koje izazivaju su infekcije mokraćnih i polnih organa. Infekcije
mokraćnog sistema obuhvata sve infekcije lokalizovane na bilo kom delu
mokraćnog sistema – u bubrezima, ureterima (cevi kojima prolazi mokraća
iz bubrega u bešiku), mokraćnoj bešici, ili uretri (cev kojom mokraća
ističe iz bešike). Najčešće infekcije mokraćnog sistema su cistitisi
(upala mokraćne bešike). Kako su E. Coli normalno prisutne u crevu, zbog
anatomske blizine one mogu dospeti u bešiku i tu izazvati infekciju. U
urogenitalnom traktu čoveka redovno se nalazi manji ili veći broj E.
Coli (normalna mikroflora). Bakterije koje dospevaju u bešiku obično se
uklanjaju tokom mokrenja. Međutim, ako bakterije ostanu u bešici, lako i
brzo se razmnožavaju što dovodi do infekcije. Infekcijom se smatra ako
se u mokraći nalazi veliki broj bakterija ( 100.000 ili više u 1 ml
mokraće) iste vrste, ili čak i manji broj ali vrlo patogenih bakterija.
Prilikom cistitisa E.coli može penetrirati preko mokraćovoda u bubreg i
izazvati upalu bubrega (pijelonefritis).
Znakovi infekcije
mokraćnog sistema su: suprapubična osjetljivost, bol ili pečenje
prilikom mokrenja, učestalo mokrenje i urgentno mokrenje, zamućena
mokraća, krv u mokraći, izmenjen i neugodan miris mokraće.
Moguće
su i hepatobilijarne, peritonealne, kožne i plućne infekcije. E. coli
je važan uzročnik bakterijemije do koje često dolazi bez vidljivog
ulaznog mesta. Ovaj je organizam takođe oportunistički patogen koji
uzrokuje bolest u pacijenata čiji su odbrambeni mehanizmi oštećeni nekom
drugom bolešću (npr. karcinom, dijabetes ili ciroza) ili u onih koji su
lečeni kortikosteroidima, zračenjem, antineoplastičnom ili antibiotskom
terapijom. Bakterijemija i meningitis koje uzrokuje E. coli, česti su u
novorođenčadi, a osobito nedonoščadi. Enterotoksična i enteropatogena
E. coli uzrokuju proliv koddojenčadi i putnički proliv kod odraslih.
Enterohemoragični sojevi E. Coli uzrokuju hemoragični proliv koji može
biti komplikovan hemolitičko-uremičkim sindromom. Drugi sojevi
enteroagregativne E. coli počeli su se pojavljivati kao potencijalno
važni uzročnici dugotrajnog proliva kod dece u tropskim područjima i kod
bolesnika sa sidom.
E. coli često izaziva i infekcije žučne
kese i žučnih puteva. Može uzrokovati i upalu slepog creva, upalu
potrbušnice, gnojne upale kože i rana. Bakterije E. coli mogu s mesta
primarne lokalizacije prodreti u krv i izazvati sepsu.
Dijagnoza
Kod
kliničke sumnje na infekciju E.coli, dijagnozu treba potvrditi kuturom
iz stolice, urina, žuči, gnoja, likvora i krvi, a kod alimentarnih
toksoinfekcija uzima se povraćani sadržaj, ispirak želuca i ostaci
sumnijive namirnice, i odgovarajućim biohemijskim testovima ili
testovima virulencije i dokazivanjem toksina (ELISA).
Lečenje
Lečenje
se može započeti empirijski, a zatim ga treba modifikovati na osnovu
antibiograma. Iako je većina sojeva još uvek osetljiva na ampicilin i
tetracikline, drugi lekovi se sve češće upotrebljavaju, uključujući
pipiralicin, cefalosporine, aminoglikozide, trimetoprim-sulfametoksazol i
hinolone.
