Benigni tumori želuca su predominantno epitelijalnog porekla i najšešće se prezentuju kao polipi.
Uzrok nastanka
Ne
postoji opšte prihvaćena koncepcija o nastanku želudačnih polipa. Čini
se da nastaju zbog stimulusa nepoz nate geneze koji uzrokuju
proliferaciju ortotopskih struktura.
Klinička slika
Polipi
su češći na peteljci, dijametra od nekoliko mm do desetak i više cm.
Najčešće su solitarni, ređe multipli i sa najčešćom lokalizacijom u
antrumu želuca.
U većine bolesnika polipi protiču asimptomatski.
Kliničke manifestacije benignih tumora želuca zavise od lokalizacije i
veličine polipa. Polipi udaljeni od kardije i pilorusa manifestuju se
mučninom, gađenjem, težinom nakon obroka, a bolovi mogu nekad da
nalikuju ulkusnim. Polipi na peteljci blizu kardije ili pilorusa mogu da
prolabiraju u jednjak i bulbus i da izazovu opstrukcione tegobe:
otežano gutanje ili povraćanje prethodno unete hrane. Kada se erodira
krvni sud, nekrozom površine polipa, može da se ispolji melena (krv u
stolici) i/ili hematemeza (krv u povraćanom sadržaju).
Dijagnoza
Postavlja se na osnovu anamneze, kliničke slike, pregleda, radiološkog pregleda, gastroskopije, biopsije i histološkog nalaza.
Lečenje
Sve
polipoidne promene u želucu treba tran sendoskopski ukloniti. Velike
polipe koji se ne mogu obuhvatiti, koji su skloni krvarenju ili imaju
displastične promene treba hirurški uklanjati.
